Vroeg regen en kou
Hallo allemaal, weer wat zondagsnieuws uit Selimiye voor de geïnteresseerden.
Het weer hier ? Nu terug goeie temperaturen hoewel we een fikse regenbui verwachten. Maar, de Herfstvakantie was bitter koud. Ik echt medelijden met de lading toeristen in de overvolle vliegtuigen – veel mensen met jonge kinderen – die dachten hier wat zonne-energie op te doen. Dat hebben ze misschien 1 dag gehad, voor de rest : gietregen, donder, bliksem gure wind en bittere kou. Het is dit jaar abnormaal vroeg begonnen. Jarenlang brachten ook wij onze Herfstvakantie door in Turkije – op de boot – en hebben altijd nog van een heerlijk weertje kunnen genieten.
Het voordeel ervan is wel dat het groen en de bloemetjes veel sneller komen. De velden worden ook alweer geploegd en bezaaid – zal de oogst ook vroeger zijn ??? Zien we wel.
De laatste week was het pure Lente. Er zijn al veel vogels aangekomen om te overwinteren en ze fluiten om het mooist. De vlinders fladderen weer nu er verse bloempjes zijn. En dan de heerlijke stilte. Na het Suikerfeest sloten alle restaurants en pensions hun deuren : geen lichtvervuiling noch lawaai in de baai.
Het sluiten van de restaurants heeft ook andere gevolgen. Het dorp zit weer overvol van zwerfkatten. Deze diertjes krijgen tijdens het seizoen de overschotjes – of ze roven de vuilzakken (die toch zo lang blijven staan dat ze er al het eetbaars kunnen uithalen). Maar nu : grote hongersnood. Triestig om aan te zien die kleine katjes, graatmager en op hoge pootjes. Voor volgend seizoen zullen ze wel gevangen worden en ….vernietigd. Zou het niet eenvoudiger zijn preventief te werken en de dieren hun burgerrechten te ontnemen vooraleer ze vermenigvuldigen op grote schaal ???
De gemeentediensten zijn ook begonnen aan de heraanleg van de hoofdstraat – er zijn staatssubsidies binnengekomen. Propere geperste steentjes die perfect in elkaar passen. Ze zijn nu al zo’n 100 meter ver geraakt. Maar er worden geen steentjes meer geleverd. En ’t gaat natuurlijk niet vooruit. WEL achteruit, want van boordstenen hebben ze blijkbaar nog nooit gehoord. Resultaat : de zijkanten zijn alweer losgereden en kapot. En wanneer ze verder werken ???? Dàt weet alleen Allah.
Nu iets heel belangrijks : onze adresverandering. Niet meer Selimiye Köyü 333, MAAR Asagi Gemecik nr 70 - Selimiye Köyü. Zomaar. Tijdens onze afwezigheid is er een mannetje door het dorp getrokken met een pot rode verf en een penseel. Die heeft elk huis een nieuw nummer gegeven. Wij hebben eventjes geluk : het is tamelijk proper geschilderd, alleen enkele druipers. Op het witte huisje voor ons hebben ze 3 pogingen moeten doen vooraleer het goed leesbaar was. En dan de logica ervan : het witte huisje heeft nr 58, de kolonel 59, Jos 60 en wij 70. Ze draaien in rondjes ! We weten ook totaal niet aan wie we deze adreswijziging moeten doorgeven. Niemand wist ooit dat we nr 333 hadden en niemand komt ooit te weten dat het nu 70 is.
Mizana, de boot waar we jaren lang mee cruisden langs de kust is dit jaar ook heel vroeg gestopt met varen. Op de scheepswerf van Selimiye is ze uit het water gehaald en volledig herschilderd. Mustafa’s inspiratie houdt niet op : nu is ze zo oranje als een appelsien.
Deze week was het ook weer leuk om de werken aan het hotel in de gaten te houden (kan ik goed vanaf mijn troon waar ik kantklos – met de verrekijker naast me). Er werd zand geleverd aan de voordeur van het hotel : 1 mannetje gooide het naar boven op een houten plaat die ongeveer 2,5 meter boven hem stond – een tweede mannetje gooide het naar de eerste verdieping, een derde mannetje gooide het naar binnen. “En heel de dag maar scheppen en scheppen en scheppen …..” Een katrol is wellicht ook nog iets ongekend.
Verder niets speciaals. Veel groetjes !!!
Hilde & Ali Baba
Het weer hier ? Nu terug goeie temperaturen hoewel we een fikse regenbui verwachten. Maar, de Herfstvakantie was bitter koud. Ik echt medelijden met de lading toeristen in de overvolle vliegtuigen – veel mensen met jonge kinderen – die dachten hier wat zonne-energie op te doen. Dat hebben ze misschien 1 dag gehad, voor de rest : gietregen, donder, bliksem gure wind en bittere kou. Het is dit jaar abnormaal vroeg begonnen. Jarenlang brachten ook wij onze Herfstvakantie door in Turkije – op de boot – en hebben altijd nog van een heerlijk weertje kunnen genieten.
Het voordeel ervan is wel dat het groen en de bloemetjes veel sneller komen. De velden worden ook alweer geploegd en bezaaid – zal de oogst ook vroeger zijn ??? Zien we wel.
De laatste week was het pure Lente. Er zijn al veel vogels aangekomen om te overwinteren en ze fluiten om het mooist. De vlinders fladderen weer nu er verse bloempjes zijn. En dan de heerlijke stilte. Na het Suikerfeest sloten alle restaurants en pensions hun deuren : geen lichtvervuiling noch lawaai in de baai.
Het sluiten van de restaurants heeft ook andere gevolgen. Het dorp zit weer overvol van zwerfkatten. Deze diertjes krijgen tijdens het seizoen de overschotjes – of ze roven de vuilzakken (die toch zo lang blijven staan dat ze er al het eetbaars kunnen uithalen). Maar nu : grote hongersnood. Triestig om aan te zien die kleine katjes, graatmager en op hoge pootjes. Voor volgend seizoen zullen ze wel gevangen worden en ….vernietigd. Zou het niet eenvoudiger zijn preventief te werken en de dieren hun burgerrechten te ontnemen vooraleer ze vermenigvuldigen op grote schaal ???
De gemeentediensten zijn ook begonnen aan de heraanleg van de hoofdstraat – er zijn staatssubsidies binnengekomen. Propere geperste steentjes die perfect in elkaar passen. Ze zijn nu al zo’n 100 meter ver geraakt. Maar er worden geen steentjes meer geleverd. En ’t gaat natuurlijk niet vooruit. WEL achteruit, want van boordstenen hebben ze blijkbaar nog nooit gehoord. Resultaat : de zijkanten zijn alweer losgereden en kapot. En wanneer ze verder werken ???? Dàt weet alleen Allah.
Nu iets heel belangrijks : onze adresverandering. Niet meer Selimiye Köyü 333, MAAR Asagi Gemecik nr 70 - Selimiye Köyü. Zomaar. Tijdens onze afwezigheid is er een mannetje door het dorp getrokken met een pot rode verf en een penseel. Die heeft elk huis een nieuw nummer gegeven. Wij hebben eventjes geluk : het is tamelijk proper geschilderd, alleen enkele druipers. Op het witte huisje voor ons hebben ze 3 pogingen moeten doen vooraleer het goed leesbaar was. En dan de logica ervan : het witte huisje heeft nr 58, de kolonel 59, Jos 60 en wij 70. Ze draaien in rondjes ! We weten ook totaal niet aan wie we deze adreswijziging moeten doorgeven. Niemand wist ooit dat we nr 333 hadden en niemand komt ooit te weten dat het nu 70 is.
Mizana, de boot waar we jaren lang mee cruisden langs de kust is dit jaar ook heel vroeg gestopt met varen. Op de scheepswerf van Selimiye is ze uit het water gehaald en volledig herschilderd. Mustafa’s inspiratie houdt niet op : nu is ze zo oranje als een appelsien.
Deze week was het ook weer leuk om de werken aan het hotel in de gaten te houden (kan ik goed vanaf mijn troon waar ik kantklos – met de verrekijker naast me). Er werd zand geleverd aan de voordeur van het hotel : 1 mannetje gooide het naar boven op een houten plaat die ongeveer 2,5 meter boven hem stond – een tweede mannetje gooide het naar de eerste verdieping, een derde mannetje gooide het naar binnen. “En heel de dag maar scheppen en scheppen en scheppen …..” Een katrol is wellicht ook nog iets ongekend.
Verder niets speciaals. Veel groetjes !!!
Hilde & Ali Baba
posted by hilde at 4:16 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home