de drie-daagse van de autokeuring
Hallo (nog steeds) zonnekloppers !
Driewerf HOERA !!! Gisteren (zondag) zijn ze langs gekomen om de Adsl lijn in orde te brengen. Nu hoop ik dat alles op wieltjes zal lopen – het gaat in alle geval al stukken sneller. En ik hoop evenzeer dat mijn verslagen en/of foto’s er normaal zullen doorglijden. Is er onder jullie misschien een computergenie die me kan vertellen WAAROM de tekst en/of foto’s er bij sommige mensen als een Chinese tekst uitzagen daar waar bij anderen alles in orde was ?????
Zonet vond ik op Internet een heel toepasselijk gedicht over de huidige situatie in onze toren – ik citeer het even :
Gij bolronde kussen met je duistere kracht
Hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in je macht ?
Ze steekt en trekt, ze klost en weeft
Maar weet soms niet eens dat Ventje nog leeft
De linnenslag, de netslag, ze geeft maar katoen
De kook en de afwas zal Ventje maar doen
Ze speelt op het kussen als een vlijtige bij
En kuisen, dat is niet meer nodig, zegt zij
De stofdraden zie je hangen bij bosjes
En Ventje voelt zich de klos door die klosjes
En toch, als zij trots en tevreden haar werk aan hem toont
Voelt Ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond
Want is het niet dat waar het om gaat in het leven :
Begrip voor een ander aan elkaar kunnen geven
Ja, inderdaad, het kantklossen wordt een passie. Den Ali Baba zegt dat hij soms niet meer weet hoe ik eruit zie omdat ik de meeste tijd boven doorbreng. En de buur zegt “voor de gezelligheid moet je haar niet houden”. Nooit goed hé. Nochtans liet ik me deze week wijsmaken door een Belg die hier op vakantie is, dat kantklossen een vrouw rustig maakt ….. Den Ali Baba staat er dus niet zo slecht voor !
Nu even iets heel anders : dé autokeuring in Turkije. In “onderwerp” zagen jullie het al, inderdaad, een drie-daagse.
Dag één : Vooraleer naar de keuring te kunnen moet je naar HET belastingskantoor om er een attest te krijgen dat je geen belastingsschulden hebt. OK, samen met Bahri’s vrouw en de 2 kindjes ernaartoe. Ik zal jullie besparen te vertellen hoeveel keer we alle verdiepingen, alle loketten afgelopen hebben – in alle geval de voormiddag was eraan voor de moeite en er was nog geen resultaat. 12 uur stipt : de deuren sluiten voor lunchpauze. Na de middag terug en ….. wat kreeg ik te horen ? Ik had 1000 € belastingsschuld !!!!! Bahri had voor mij de betalingen geregeld, maar het zat fout want een 4x4 betaalt luxetaks, en er was maar betaald voor een gewone auto. Wie onze Tata kent weet zeker dat het geen luxebak is. Bon, onverrichter zake in de vooravond thuisgekomen, moe en afgemat
Dag Twee : Bahri gaat (gelukkig) alleen naar Marmaris. Hij discuteert – samen met zijn accountant – een hele dag over het probleem. Er komt een lichtje : de taks kan verminderd worden omdat het inderdaad geen luxeauto is en de waarde ervan niet hoog
Dag drie : Bahri en ik weer naar Marmaris – naar het belastingskantoor mèt de accountant mee. Weer hetzelfde liefje : alle loketten en alle verdiepingen ettelijke keren (goed voor de fysiek ?)
‘s Middags : nog geen overeenkomst – uiteindelijk om 3 uur in de namiddag goedkeuring om maar te betalen op de waarde. Nog meer keren de verdiepingen en de loketten aflopen en het verschuldigde (sterk gereduceerd) betalen en OEF ik krijg het bewijs dat ik geen schulden meer heb. Net op tijd om nog naar de keuring te kunnen gaan. En dan komt pas de verrassing : wij kennen de autokeuring in België, maar hier ziet het eruit als volgt : aan de buitenrand van Marmaris is een open veldje met enkele (schaduw)bomen. Rechts staan 2 mannen te wachten om de uitlaat te controleren. Betalen, een stempel en OK. Dan verder de andere kant op en daar staan weer 2 mannen en wàt doen die : enkel de chassis en motornummers controleren. Weer betalen, weer stempel. Voilà, de auto was gekeurd. Geen verdere commentaar. Hopelijk wordt het volgend jaar geen zo’n zware kruisweg !
Verder niet zoveel speciaals in ons dorpje. Ik denk dat veel van jullie nu van de vakantie genieten – of genoten hebben – in alle geval is het weer nu mèt jullie.
In afwachting iets van jullie te mogen horen sturen we veel groetjes – zonder zon deze keer - want daarvan hebben jullie genoeg.
Hilde & Ali Baba
Driewerf HOERA !!! Gisteren (zondag) zijn ze langs gekomen om de Adsl lijn in orde te brengen. Nu hoop ik dat alles op wieltjes zal lopen – het gaat in alle geval al stukken sneller. En ik hoop evenzeer dat mijn verslagen en/of foto’s er normaal zullen doorglijden. Is er onder jullie misschien een computergenie die me kan vertellen WAAROM de tekst en/of foto’s er bij sommige mensen als een Chinese tekst uitzagen daar waar bij anderen alles in orde was ?????
Zonet vond ik op Internet een heel toepasselijk gedicht over de huidige situatie in onze toren – ik citeer het even :
Gij bolronde kussen met je duistere kracht
Hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in je macht ?
Ze steekt en trekt, ze klost en weeft
Maar weet soms niet eens dat Ventje nog leeft
De linnenslag, de netslag, ze geeft maar katoen
De kook en de afwas zal Ventje maar doen
Ze speelt op het kussen als een vlijtige bij
En kuisen, dat is niet meer nodig, zegt zij
De stofdraden zie je hangen bij bosjes
En Ventje voelt zich de klos door die klosjes
En toch, als zij trots en tevreden haar werk aan hem toont
Voelt Ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond
Want is het niet dat waar het om gaat in het leven :
Begrip voor een ander aan elkaar kunnen geven
Ja, inderdaad, het kantklossen wordt een passie. Den Ali Baba zegt dat hij soms niet meer weet hoe ik eruit zie omdat ik de meeste tijd boven doorbreng. En de buur zegt “voor de gezelligheid moet je haar niet houden”. Nooit goed hé. Nochtans liet ik me deze week wijsmaken door een Belg die hier op vakantie is, dat kantklossen een vrouw rustig maakt ….. Den Ali Baba staat er dus niet zo slecht voor !
Nu even iets heel anders : dé autokeuring in Turkije. In “onderwerp” zagen jullie het al, inderdaad, een drie-daagse.
Dag één : Vooraleer naar de keuring te kunnen moet je naar HET belastingskantoor om er een attest te krijgen dat je geen belastingsschulden hebt. OK, samen met Bahri’s vrouw en de 2 kindjes ernaartoe. Ik zal jullie besparen te vertellen hoeveel keer we alle verdiepingen, alle loketten afgelopen hebben – in alle geval de voormiddag was eraan voor de moeite en er was nog geen resultaat. 12 uur stipt : de deuren sluiten voor lunchpauze. Na de middag terug en ….. wat kreeg ik te horen ? Ik had 1000 € belastingsschuld !!!!! Bahri had voor mij de betalingen geregeld, maar het zat fout want een 4x4 betaalt luxetaks, en er was maar betaald voor een gewone auto. Wie onze Tata kent weet zeker dat het geen luxebak is. Bon, onverrichter zake in de vooravond thuisgekomen, moe en afgemat
Dag Twee : Bahri gaat (gelukkig) alleen naar Marmaris. Hij discuteert – samen met zijn accountant – een hele dag over het probleem. Er komt een lichtje : de taks kan verminderd worden omdat het inderdaad geen luxeauto is en de waarde ervan niet hoog
Dag drie : Bahri en ik weer naar Marmaris – naar het belastingskantoor mèt de accountant mee. Weer hetzelfde liefje : alle loketten en alle verdiepingen ettelijke keren (goed voor de fysiek ?)
‘s Middags : nog geen overeenkomst – uiteindelijk om 3 uur in de namiddag goedkeuring om maar te betalen op de waarde. Nog meer keren de verdiepingen en de loketten aflopen en het verschuldigde (sterk gereduceerd) betalen en OEF ik krijg het bewijs dat ik geen schulden meer heb. Net op tijd om nog naar de keuring te kunnen gaan. En dan komt pas de verrassing : wij kennen de autokeuring in België, maar hier ziet het eruit als volgt : aan de buitenrand van Marmaris is een open veldje met enkele (schaduw)bomen. Rechts staan 2 mannen te wachten om de uitlaat te controleren. Betalen, een stempel en OK. Dan verder de andere kant op en daar staan weer 2 mannen en wàt doen die : enkel de chassis en motornummers controleren. Weer betalen, weer stempel. Voilà, de auto was gekeurd. Geen verdere commentaar. Hopelijk wordt het volgend jaar geen zo’n zware kruisweg !
Verder niet zoveel speciaals in ons dorpje. Ik denk dat veel van jullie nu van de vakantie genieten – of genoten hebben – in alle geval is het weer nu mèt jullie.
In afwachting iets van jullie te mogen horen sturen we veel groetjes – zonder zon deze keer - want daarvan hebben jullie genoeg.
Hilde & Ali Baba
posted by hilde at 5:05 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home