aangekomen in Selimiye
Selimiye, 4 mei 2004
Na zo lang wachten zijn we er ! Vorige woensdag midden de nacht aangekomen met een punctuele vlucht.
Bahri was er met onze Tata car, Meltem met een prachtige bos rozen en kleine Denizhan met een “welcome” wandklok. Heerlijk zo’n begroeting in het land waar onze toekomst ligt.
Na 2 ½ uur rijden : DE TOREN ! We drinken samen een Raki en luisteren naar de nachtelijke stilte. De koelkast is gevuld met proviand van spijs en dank voor minstens een week. Alle levensnoodzakelijke dingen zijn in huis : we kunnen ons leven hier starten …
De hanen kraaien ons wakker, we genieten van het tijdloze panorama, een glaasje vers geperst appelsiensap en een heerlijk ontbijt
En dan, de eerste indrukken, het aanvoelen hoe het hier zal worden. We voelen ons hier wel al volledig thuis.
Ik vond al 2 specht nesten in de olijfbomen : prachtig gemaakte ronde gaatjes en de kleine steekt zijn kopje uit om te zien of moeder in aantocht is.
Vlakbij bloeide een prachtige orchidee langs de weg, spijtig genoeg is die beland in de maag van een geit…. De geiten zijn hier dus wel een probleem : de moeder wordt vastgebonden, maar de kleintjes lopen los. Dit betekent een dagelijks gevecht om ze uit de tuin te houden (ze lusten de groene blaadjes van de aanplantingen, en ze dansen op het dak van de keuken !
Lichtpaarse irissen staan overal in volle bloei in het wild, maar de lentebloemen zijn al uitgebloeid.
Gisteren kreeg ik twee bananenbomen in het dorp. Heb ze te voet naar boven gesleurd en in de tuin geplant.
We hebben cement en zand besteld (binnen het uur geleverd per tractor) om de spleten en gaten te dichten in de muren. Kwestie van het ongedierte buiten te houden. Tot nu nog geen slang of schorpioen gezien.
De rust en de stilte, ongelofelijk ! De vriendelijke autochtonen die langs onze tuin passeren.
De vis, ’s nachts gevangen door Bahri’s neef. De verse eitjes van Güller’s kippen, Bahri’s nichtje. Het grote zwembad in ons panorama. De kleuren van de bergen, telkens anders volgens de belichting. De warme zon die er elke dag is. Het frisse briesje dat zorgt dat het niet te heet wordt. Het zwarte katje dat reeds de eerste dag haar intrede deed bij ons.
Er is zoveel dat ons hier welkom heet. We zien het zitten, en, onze laatste slogan is :
Het is hier geen leven, maar de HEMEL !
Wordt vervolgd …….
Beste groetjes
Ali Baba en Hilde
Na zo lang wachten zijn we er ! Vorige woensdag midden de nacht aangekomen met een punctuele vlucht.
Bahri was er met onze Tata car, Meltem met een prachtige bos rozen en kleine Denizhan met een “welcome” wandklok. Heerlijk zo’n begroeting in het land waar onze toekomst ligt.
Na 2 ½ uur rijden : DE TOREN ! We drinken samen een Raki en luisteren naar de nachtelijke stilte. De koelkast is gevuld met proviand van spijs en dank voor minstens een week. Alle levensnoodzakelijke dingen zijn in huis : we kunnen ons leven hier starten …
De hanen kraaien ons wakker, we genieten van het tijdloze panorama, een glaasje vers geperst appelsiensap en een heerlijk ontbijt
En dan, de eerste indrukken, het aanvoelen hoe het hier zal worden. We voelen ons hier wel al volledig thuis.
Ik vond al 2 specht nesten in de olijfbomen : prachtig gemaakte ronde gaatjes en de kleine steekt zijn kopje uit om te zien of moeder in aantocht is.
Vlakbij bloeide een prachtige orchidee langs de weg, spijtig genoeg is die beland in de maag van een geit…. De geiten zijn hier dus wel een probleem : de moeder wordt vastgebonden, maar de kleintjes lopen los. Dit betekent een dagelijks gevecht om ze uit de tuin te houden (ze lusten de groene blaadjes van de aanplantingen, en ze dansen op het dak van de keuken !
Lichtpaarse irissen staan overal in volle bloei in het wild, maar de lentebloemen zijn al uitgebloeid.
Gisteren kreeg ik twee bananenbomen in het dorp. Heb ze te voet naar boven gesleurd en in de tuin geplant.
We hebben cement en zand besteld (binnen het uur geleverd per tractor) om de spleten en gaten te dichten in de muren. Kwestie van het ongedierte buiten te houden. Tot nu nog geen slang of schorpioen gezien.
De rust en de stilte, ongelofelijk ! De vriendelijke autochtonen die langs onze tuin passeren.
De vis, ’s nachts gevangen door Bahri’s neef. De verse eitjes van Güller’s kippen, Bahri’s nichtje. Het grote zwembad in ons panorama. De kleuren van de bergen, telkens anders volgens de belichting. De warme zon die er elke dag is. Het frisse briesje dat zorgt dat het niet te heet wordt. Het zwarte katje dat reeds de eerste dag haar intrede deed bij ons.
Er is zoveel dat ons hier welkom heet. We zien het zitten, en, onze laatste slogan is :
Het is hier geen leven, maar de HEMEL !
Wordt vervolgd …….
Beste groetjes
Ali Baba en Hilde
posted by hilde at 7:08 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home