Heerlijk... de stilte is terug op de heuvel

Hallo allemaal !!
We komen !!! Normaal, als alles loopt zoals het hoort, vereren we ons Belgenland met een bezoekje van 11 tot 25 Oktober. We zullen de koffer met winterkleren maar bovenhalen voor de reis … De temperaturen deze week zijn om en bij de 28 graden. Vorige week iets frisser, met een beetje regen (te weinig) en veel wind. Tante Chris en Emmy hebben serieus geluk dat ze hun vakantie deze week gepland hebben, maar ja, je weet nooit op voorhand hoe het zal zijn.
Vandaag zijn ze op verkenningstocht naar Marmaris. Vermits ik nog steeds een hekel heb aan dat stadje ben ik braafjes thuisgebleven om jullie wat nieuws te brengen. Ik kreeg reeds enkele opmerkingen dat het weer te lang geleden was.
Tantetje en Emmy zien het hier blijkbaar goed zitten. ’s Nachts aangekomen konden ze ’s morgens hun ogen niet geloven en nu … zijn ze ook panoramaverslaafd : Join the club !! Het eten van Ali Baba willen ze niet missen. Deze morgen bij het ontbijt was DE attractie de wespen observeren die letterlijk stukjes van het vlees snijden en ermee naar hun nest vliegen. Soms zijn ze zo schrokkerig dat ze een stuk nemen groter dan zichzelf en dan hebben ze moeite om terug in vliegpositie te geraken.
Het zijn ook dappere wandelaars (tante en Emmy bedoel ik) – gisterenmorgen te voet naar Bozburun geweest. Mutlu en Moosje mee – en maar vrij los rennen. Wel een probleempje gehad met Mutlu : aangekomen op het plateau boven zag ze een kudde geiten eerder dan ik. Als een pijl uit een boog joeg ze hen op aan een snelheid die voor ons (met iets meer dan 20 lentes) niet te halen was. Eerst geroepen : lief, kwaad, nog kwader : niets hielp, ze verdween over de bergkam de geiten achterna. Gedrieën dan ook maar geklommen (op ons tempo) al roepend. Weer probleem : de andere kant van de bergkam bestaat uit kliffen die recht de zee inlopen. Oef, eindelijk kwam ze terug, hijgend en kwijlend. Eventjes geluk gehad. Groot geluk zelfs, want geen van de dorpsvrouwen had het gezien en dat bespaarde me wel een scheldpartij.
De heerlijke stilte is teruggekeerd op de heuvel.
Begin September kwam hier een grote gele splinternieuwe “hydromek” aan.
Ja, graafmachine en stenenbreker. Het hotel in aanbouw heeft natuurlijk een zwembad nodig. Mensen die in een “select hotel” willen logeren zwemmen natuurlijk niet in ons grote zwembad (je weet wel wat de visjes doen in dàt water ???) Of hiertoe genoeg water voorradig zal zijn op de heuvel is natuurlijk nog de grote vraag. Van 1 tot 28 September was de machine dus in actie van ‘s morgens 9 uur tot ’s avonds 7 uur. Dat was de afspraak, maar ze hielden zich er niet altijd aan. Zowel Jos als ik zijn hen verschillende keren halt gaan toeroepen als ze langer werkten. En ja, dag na dag - hap per hap - vrat de machines stukken uit de heuvel, tot ze eindelijk een vlak terrein hebben een stuk hoger dan het hotel zelf.
En de stenen maar rollen – naar beneden natuurlijk. Stenen zo groot dat niemand ze kan optillen boem de weg op. We dachten elke keer dat er een aardbevingske was. Levensgevaarlijk om er voorbij te komen want je zal zeker geen klacht meer kunnen indienen als je zo’n steen op je hoofd krijgt. En denk je dat die machine even stopte als er iemand voorbij moest ? Als je nog doorkon tenminste.

Alle mooie, eeuwenoude bomen die er stonden moesten er natuurlijk aan geloven. Ofwel afgekraakt door de vallende stenen ofwel “per ongeluk” blijven hangen aan de bulldozer. En er is geen enkele controle op veiligheid, ze doen maar op en de één loopt de andere in de weg. Ik hou mijn hart al vast om wat er allemaal kan gebeuren als het serieus begint te regenen. Zoveel stenen liggen nog op de helling die zo naar beneden kunnen rollen en de losse grond kan een aardverschuiving veroorzaken. OK, die werken zijn nu gedaan, maar er is nog heel veel werk te doen. Zo te zien zal het hotel volgend seizoen nog niet functioneel zijn.

Dat was het dan voor vandaag.
Veel groetjes en misschien tot ziens in België.

Hilde & Ali Baba