Het leven geeft ... het leven neemt ...

Hallo Allemaal !!
We zijn terug in de toren … een super goed gevoel, maar “we” staat enkel voor An en ikzelf. Ali Baba is in België gebleven. Even blijven lezen en dan komt het “waarom”.
Onze vakantie begon heel goed : heerlijk weerzien met An (die er stralend uitziet), Lieve en Kia (die samen gelukkig zijn) én ook met een verrijking in de familie :

Niki en Geert zorgden ervoor dat er een nieuw mensje geboren werd : Senne, een mooi én gezond jongentje. We konden hem al bezoeken en knuffelen op zijn 2e levensdag.

En toen … kwam er minder goed nieuws. Eerst even wat uitleg : ons nichtje Katlijn is met haar Canadese vriend een wereldreis aan het maken (vertrokken eind November uit België). En in welk land waren ze op het ogenblik van de cycloon in Myanmar ? ja, juist geraden : dààr. Geen communicatiemogelijkheid – waren ze in het geteisterde gebied ? – zijn ze veilig ? zijn ze ….. ???
Spanning in de familie – ambassades contacteren zonder gevolg enz. Na enkele dagen : OEFFFF, alles in orde en terug op weg naar Thailand. De grap van dit alles was wel dat Katlijn en Andrew “ergens in de bergen” waren toen het gebeurde en totaal geen weet hadden van het onheil. Dus, misschien nog eens goede raad van tante Kaat : “gene paniek als er geen bewijzen zijn” (iemand interesse in de avonturen van mijn nichtje : http://www.andrew-katlijn.blogspot.com/ ) Een aanrader voor wie van reizen houdt.

Het mooie weer in Belgenland zorgde er natuurlijk voor dat iedereen de barbecue bovenhaalde. Wij genoten ook van een “lapje vers spek”, kip en steak gekruid met gezellig samenzijn bij Lieve en Kia.

En dàn … we waren bij onze Ichtegemse buren een heerlijk laatste avondmaal aan het nuttigen toen er een telefoontje uit Antwerpen kwam voor den Ali Baba “je zus is overleden”. Stilte. Ongeloof. Op Zaterdagavond en 12 uur erna zou ons vliegtuig opstijgen. Eddy besliste onmiddellijk te blijven … maar ik kon toch de langverwachte vakantie van An niet verpesten. .. Dus, ja, wij zijn hier en Eddy in België. We hopen dat hij zo snel mogelijk terug hier is want … nu moeten wij zelf koken ! En eigenlijk … missen we hem nu al en .. niet alleen voor dat koken.
Zo, ik probeer de vakantie van An in te vullen met al wat leuk is, vooral met het samenzijn en te zwemmen en wie weet is den Ali baba zondag alweer hier.
Tot binnenkort en veel groetjes, Hilde en An