Kerstgeschenk van Turkije ...

Hallo iedereen,
Terwijl jullie al bibberend onder de Kerstverlichting en dito muziek de laatste inkopen doen hebben we hier stralende zon. Vandaag wat lagere temperaturen (16 graden) door de Noordenwind. Van Kerstsfeer en versiering geen sprake, alleen in Marmaris een heel klein beetje om tegemoet te komen aan de luttele toeristen. Ondertussen bloeien de rozen zoals bij ons net voor de zomer. Ons vuurtje brandt enkel een paar uurtjes ’s avonds – meer is niet nodig.


Deze week naar Marmaris geweest voor verlenging van de verblijfsvergunning. De vorige voor 2 jaar is verlopen. Nu ja, een mens denkt : verlenging, dat is een nieuwe stempel in ’t boekje, maar nee hoor : alle stappen moeten terug gezet worden zoals de eerste keer. En da’s geen klein bier. Als je alle paperassen, foto’s en kopieën al klaar hebt (je moet ook 5 grote omslagen en 5 dossiermappen per persoon kopen), ben je aan ’t begin van de rit, dwz best een volgetankte auto en een goede chauffeur (gelukkig hebben we Bahri hiervoor) die perfect de weg weet in Marmaris.
* eerst naar de Kaymakam (gouvernementsgebouw) om het aanvraagformulier te laten aftekenen met een verwijzing erbij waar je naartoe moet (gelegen in de haven van Marmaris) Blijkbaar hadden we te doen met een interim, want ze stuurde ons naar de Jandarma
* Bij de Jandarma : onder gewapende begeleiding en na het afgeven van de ID kaarten vertelde iemand dat we fout verwezen waren (Jandarma bureel ligt helemaal buiten de stad)
* Ja ! We moeten in het politiekantoor zijn. Een bureel waar ze een stempel op de papieren slaan en een ander bureel waar iemand het papier ondertekent (ligging : midden stad)
* Nu 2 fotokopieën van dit formulier gaan maken
* En op naar de paspoortpolitie (gelegen voorbij Marmaris aan de opstap van de ferry naar Rhodos). Daar werden al onze papieren gecheckt en werd een papier opgesteld waarop stond hoeveel we moesten betalen (was ook weer een heel gedoe want de printer liet het afweten). Heerlijk nieuws, dankewel Turkije : slechts 60 Euro per man voor 5 jaar. (vorige keer betaalden we 500 Euro per man voor 2 jaar). Die prijs is iets dat elke dag kan veranderen en ook anders is volgens het land van herkomst – de Nederlanders en Engelsen betalen stukken meer.
Nog 2 extra kopieën nodig omdat mijn familienaam niet dezelfde is als die van den Ali Baba (In Turkije nemen de vrouwen de naam van de man aan bij het huwelijk)
* Op naar het belastingskantoor ! (gelegen midden de stad). Daar kunnen we de kosten betalen bij een in slaap vallende bediende. We krijgen weer een nieuw papier en moeten er weer kopieën van laten maken
* En nu ……. Ja, weer naar de paspoortpolitie even voorbij Marmaris om het bewijsje van betaling af te geven
Alles in orde maar nu zijn we minstens een maand ons paspoort kwijt omdat al die gegevens naar Mugla moeten om af te stempelen. We kunnen dus onmogelijk het land verlaten voor het einde van Januari

Dat was het dan. En, vermits we er heel vroeg aan begonnen waren, waren we er tegen de middag mee klaar. Nu nog een job : er moesten nieuwe wisselstukken in de Tata want die had moeite met starten. Naar de “garage”, gelegen in de industriezone : alles vies, lawaaierig. Het speciale hier aan zo’n industriezone is dat alle gelijke bedrijven bij elkaar gegroepeerd zijn. Een technieker plaatst de nieuwe onderdelen in de auto, maar starten ? Nikske. En wat zie je dan ? De garagisten van de overkant zien dat er een probleem is en komen ongevraagd en onbetaald helpen. Kan je bij ons niet voorstellen. Nu, alles bij elkaar hebben 5 man er 2 uur aan gewerkt voor de luttele som van ….. 17 Euro. En de auto is in orde.

De Turkse televisie zond ook de mop van België uit. Hilariteit natuurlijk voor zo’n gebeurtenis. We slaan weer eens een gek figuur in het buitenland.

Vanavond komt ons An aan met Turkish airlines. Ze is al onderweg van 7 uur deze morgen en hoop Selimiye te bereiken tegen …. middernacht. Lieve komt deze keer niet mee, ze ziet het niet zitten om haar Kia alleen te laten tijdens de feestdagen. Spijtig, maar ze zullen in onze gedachten zijn.


Zo, dit was het voor deze keer. Tot mails ????
Veel groetjes !!!
Hilde & Ali Baba

NU zonne energie - is dit winter ???

Goeienavond allemaal,
Sorry, ben weer een beetje laat vandaag. Zalig weer : rond de 20 graden met volop een hart- en lichaamsverwarmend zonnetje (dat achter de berg verdwijnt iets voor 3 uur in de namiddag). Zelfs neiging tot zweten bij hard werk. Jaloers ??? Kom dan af, want het is HET moment !!! Sinds gisteren heb ik het beheer over het huis, appartement en studio van Jos en Hale (zijn ondertussen in Nederland) én over het huis/restaurant van Emel. Plaats genoeg voor jullie allen. Nvdr. Hopelijk, heeft Jos geen tijd om mijn webblog te lezen terwijl hij in “’t vaderland is” en Emel begrijpt geen Nederlands.
Ben gisteren met de Kerstkaartjes naar de POST geweest. Ja, er zijn nog steeds mensen – meestal oudere- die niet over computer & Mail beschikken. Voor hen dan maar een ouderwets kaartje. OK, ik vraag in de post : hebben jullie postzegels ? Antwoord : Neen, moet je in het krantenwinkeltje van Aslan gaan halen. Dan denk je “waartoe dient dan DE POST ?”. Ja dus, om de gezegelde kaartjes af te geven. Zij zorgen voor het versturen ervan. Aslan is de slimste : hij verkoopt de zegels zonder winst maar hoopt dat de mensen die zegels kopen ook andere zaken uit zijn winkeltje meenemen. En bij de POST ? Waarschijnlijk geen financiële middelen om zegels te kunnen aankopen …

O ja, had er vorige keer reeds over gesproken : mijn nieuw paadje in pebbles-mozaïeken. Is AF ! En, inderdaad : 4 dagen werk. Vermits het naar mijn idee in orde is en volgens het Turkse idee meer dan in orde stuur ik toch een fotootje. Het bracht mij op een nieuw idee en een nieuw project, maar de gegevens daarvan komen later … moet er eerst zelf aan beginnen.

Mocht dit ook niet vergeten te vermelden : rechtzetting van mijn vorige editie in het webblog. DAT kiekenkot bij het hotel in opbouw …., mijn diervriendelijke geest dacht dat het diende om kippetjes te kweken om ’s morgens een kakelvers eitje te hebben bij het ontbijt en de hanen … misschien (in 't slechtste geval) voor coq au vin ??? NEEEEEEE, niets van dat alles. Die Koerdjes hebben hun eigen hanen meegebracht om daarboven HANENGEVECHTEN te houden. Blijkbaar – na enige publiciteit – kwamen meer en meer mensen naar boven met hun haan om zijn kwaliteiten te testen. Pech, de meeste ervan hebben het niet overleefd. De bouwwerken aan het hotel gaan echt niet voor op dàt soort bezigheden.


Het citrusvruchten seizoen begint. Lekker ! Nu nog tamelijk duur : mandarijnen ongeveer 1 Euro voor 3 kg, maar ze zijn zo heerlijk als fruitsapje vlak na het opstaan. Ik vind mandarijnensap veel lekkerder, pittiger en zoeter dan “sudderans”

Ben deze week weer eens met Hale op stap gegaan. Jos moest meer grote vlakke stenen hebben voor een nieuw terras (als je een groot stuk land hebt kan je heel veel terrassen maken). En, met Hale op stap gaan is altijd AVONTUUR ! We hebben hele mooie landschappen gezien, prachtige baaien, gewandeld, stenen geraapt en vooral gevoeld hoe rijk we hier zijn. Nee, we spreken niet over geld, maar we moeten maar eventjes rijden en we vinden het PARADIJS.


Een 10 tal dagen geleden sloeg de schrik aan ons hart : eerst kwamen de landmeters om het terrein af te zetten en kort daarop kwam de grote gele Hydromek voor ons torentje en vlak in ons panorama. Ondertussen zeggen we “OEFFF” – het onmiddellijke gevaar is geweken. Het gaat enkel om het in stand houden van het witte huisje vooraan en om een klein prefab huisje te bouwen – dat ons zicht niet zal storen. We hebben wel wat last van weg-en-weer gerij van tractors én van de steenkloppers.


Van ’s morgens 8 uur tot het donker wordt zitten 2 man stenen recht te maken zoals in Christus’s tijd (om een vlakke muur te bouwen).
Kan je in België niet meer voorstellen : zoveel werkuren !! Maar, alles bij elkaar toch veel mooier dan dat beton bij het hotel. Vandaag hebben we weer eens 9 betonmixers de helling zien opklauteren. Volgens de dorpsroddels zit er al voor 150.000 Euro beton in dat hele geval.
En verder ??? De hoofdweg van Selimiye is méér dan ooit een ramp. Bij regenweer kom je er in het beste geval met slijkschoenen en dito kleren door. Eigenlijk wel leuk : het is nu eenmaal dé eigenheid van Selimiye …

Zo, dit was het voor deze keer. Tot mails ????
Veel groetjes !!!
Hilde & Ali Baba

PS. Sinds ik een webblog heb, krijg ik veel minder mailtjes dan toen het gewoon “per mail” ging. Hoe zou dat komen ???