Bloemen onder een winterzon

Heerlijk zonnetje, blauwe hemel en de bergen vol met wilde anemoontjes !!! Wel frisjes na zonsondergang, maar we kunnen ermee leven. Het verschil met Belgenlandje voelde ik al meteen bij terugkomst in Antalya. Ja, ik ben in België verwelkomd door vriesweer : KOUD ! Maar heel aangename eindejaarsdagen gehad bij de dochters en met de familie. En … natuurlijk hadden An en Lieve enkele klusjes klaar liggen voor moeder – de tijd werd dus heel snel ingevuld. Ik heb trouwens de meeste tijd in Antwerpen doorgebracht. Weer wakker worden met een wekker – opstaan als het nog donker is – de aangevroren ruiten van de auto schoonmaken – An naar het werk brengen enz … ik was eigenlijk dat soort leven al een beetje vergeten.
Wat me het meest hindert in mijn vroegere vaderland ??? Vooral het lawaai, de drukte, het verkeer, de donkergrijze wolkenmassa en de druilregen. Net voor de Kerst aangekomen …. dus : overal kerstversiering (ben ik ook niet meer gewoon), haastige shoppende mensen, Kerstmuziek in de straten, het viel allemaal wel een beetje op me na bijna 4 jaar Selimiye.
De reis zelf is heel voorspoedig en stipt verlopen. Een dagrit met de bus : alleen al de moeite waard om het Taurusgebergte met zijn mooie landschappen en besneeuwde toppen te zien. Tegen donker in Antalya, dus ik rekende op een leuke avondwandeling door de oude stad, maar … ik was de weergoden vergeten en die beslisten er anders over. Gietregen – donder en bliksem ! De straten zagen er eerder als riviertjes uit. Ben dan maar braafjes in mijn hotelletje gebleven met een Raki en een boekje. De taxi stond stipt om 3.30 AM voor de deur – het vliegtuig was op tijd – de trein maar even vertraging en mijn broer wachtte me op in Brugge. Vertrokken in Selimiye om 8.30 de zaterdagmorgen en aangekomen in Brugge op zondagmorgen om 11 uur.
De terugreis was even stipt en gelukkig was er een bijna directe aansluiting met de bus naar Marmaris. Reeds op de trein in Brugge ontmoette ik een dame die reeds 18 jaar in Turkije (Fethiye) woont. En … (toeval ?) op het vliegtuig zat een man naast ons die al 7 jaar in … Bozburun woont (een dichte buur dus) Nooit eerder meegemaakt in alle geval : met 3 in Turkije wonende Belgen op één vliegtuig. Het was zeker geen saaie vlucht, gespreksstof genoeg tussen 3 geestesgenoten. Meestal zit je naast gestresseerde mensen tijdens het traject Brussel- Turkije. Ik ben dan rond 1.30 in de nacht in de toren aangekomen. Mutlu was verbaasd me te zien na 3 weken. En den Ali Baba was ook content hoewel hij zei “nu is mijn vakantie voorbij” … Hij heeft die drie weken als een kluizenaar doorgebracht – slechts éénmaal naar de markt in Bozburun en verder ? Ewel, zelf maar brood gebakken om toch niet naar het dorp te moeten !!!!!
Het weer was de hele week prachtig, maar vanaf maandag wordt er regen voorspeld. We kregen deze “winter” al meer regen dan de vorige 2 winters samen. OEF – deze zomer willicht geen watertekort.
Zo, genoeg voor vandaag, meer nieuws is er toch niet
Veel groetjes !!!!!
Hilde en Ali Baba