En ... niet willen regenen !!!

Inderdaad, deze keer is het heel lang geleden sinds ik zelf nog geschreven heb. Wel tijd genoeg, maar ofwel té mooi weer, ofwel geen elektriciteit ofwel ………. Nee, juist, ik verzin maar wat verontschuldigingen om niet te moeten zeggen dat ik het steeds maar uitstelde, sorry.
Lenteweer met 22 graden ! Heerlijk. ’t Is net alsof er geen winter geweest is, de Lente is gevolgd op de Herfst. De druiven lopen uit, overal bloemenpracht, gras en onkruid. Wie tussen mei en december naar Selimiye komt mist toch wel hét mooiste !

De vogels zijn ijverig bezig nest te maken en fluiten van ’s morgens vroeg tot ’s avonds. Dan wordt deze muziek overgenomen door de kikkers en de uilen. We hebben 2 soorten uilen : de grote, die roepen gewoon oe-oe en dan de kleine steenuiltjes, waarvan het geluid klinkt als een roestige schommel (wij noemen hen de schommeluiltjes).
En deze week zagen we nog een mooi staaltje van groepsseks. 3 schildpadden doeke doeke tegen elkaar aan. 2 mannetjes concurreerden om één vrouwtje te verschalken. Mooi om zien ! En ze houden zich niet eens in als je dichtbij komt om te observeren en een foto te maken.

Maar regen ??? Sinds onze thuiskomst van België eind Oktober hebben we juist geteld 21 regendagen gehad. En dat zijn dan nog geen volledige dagen, verder alleen zon ! Veel te weinig voor de watervoorziening deze zomer. En het is nu al de 2e winter dat het zo droog blijft. Zuinig met water zijn ze beneden aan zee en in het dorp anders niet : zoveel pensions aan zee, zoveel gasten die zich elke keer douchen als ze uit de zee komen, elk pension die zijn bloementuin dagelijks sproeit enz… Denk dat er toch beter een duidelijk reglement komt op waterverbruik.

Veel klussen en klusjes gedaan in en rond de toren : “winterwerk” wordt dat hier genoemd, want tijdens de zomer begin je daar best niet aan. Zo ziet alles er ondertussen al heel netjes uit. Toen we hier aankwamen was de toren net op ’t randje af “bewoonbaar. Het verschil van toen tot nu is al heel groot.

Nog een ervaring meegemaakt : naar de Notaris geweest ! We hebben een appeltje voor de dorst – je weet wel : noodomstandigheden – op de bank staan. En het schijnt dat het een serieuze miserie en geloop is voor een vreemdeling in geval van overlijden. DUS : een testament laten opmaken was de beste oplossing. En dan denk je weer dat het een beetje zoals bij ons zal verlopen : afspraak, privé gesprek, man in maatpak en streepjesdas gewapend met een gouden vulpen. Maar nee, niets van dat alles. Je gaat er gewoon naartoe en komt in een bureautje terecht waar 4 kwebbelende vrouwen achter hun computer zitten. De klanten zitten op een rijtje en alles wordt maar door elkaar geregeld. Privacy ??? Vergeet het maar ! Goed, één van de vrouwen luisterde naar onze wensen (Bahri was mee om hulp te bieden, anders hadden we het zeker niet gehaald). Na een half uur weg en weer gepraat : eerst naar de dokter om een attest te laten opmaken dat we gezond van geest zijn. Heel sympathieke vent, die dokter. We moesten 2 moielijke vragen beantwoorden : “wat heb je deze middag gegeten” en “welke dag is het vandaag”. Jaaaaaaaaaa, we wisten het antwoord en kregen ons attest na weer veel weg en weergeloop voor de nodige stempels. Dan, terug naar de notaris, fier dat we niet gek verklaard waren. Weer wat getyp op de computer en veel bla-bla, en toen vroegen ze van elk 3 pasfoto’s. Het schijnt dat een Turk dit altijd bij zich heeft, want je moet overal een foto voor hebben. Wij hadden dit niet bij, dus : foto’s gaan laten maken. Weer veel geschrijf en dan werd een vertaler geroepen die weinig moest doen maar goed betaald werd. En dan : ja de rekening. Was meer dan we dachten, dus : weer op stap naar de bank om centjes te halen. OEF, betaald en ondertekend en onze dag was voorbij zonder veel nuttigs gedaan te hebben. Maar we zijn nu gerust, we hebben een testament mét onze foto erop !!!

Verder nog wat nieuws : we hebben een vliegtuig geboekt naar België op 8 april : ja, op Pasen. We verblijven 14 dagen lang in Ichtegem en keren dan weer terug naar ons torentje. We hopen dat we niet teveel winterkleren zullen moeten dragen, ik bibber al in het vooruitzicht.

Zo, dat was het voor vandaag, veel groetjes en tot mails of tot ziens
Hilde en Ali Baba