terug thuis

Vrijdag 19 mei 2006
Vandaag zijn we juist één maand terug thuis. En, op 28 April gingen we ons 3e jaar “in Turkije- leven” in. Einde dit jaar moeten we onze verblijfsvergunning verlengen – nu kan het voor 5 jaar ineens. Wat gaat de tijd toch snel !
De zomer-zonne-warmte is begonnen : op dit ogenblik 28° en heel genietbaar. In Juli & Augustus blijven we uit de zon want dàn is ze te fel. Alle gras en groen is ondertussen verdwenen , enkel de vele soorten distels groeien en bloeien. De koeien komen ook niet meer naar de heuvel : ze staan op droog voer tot de nieuwe regens komen in November.
Langs de zee staan er ontelbaar vele tafeltjes gedekt, wachtend op klanten, maar veel toeristen zijn er nog niet te bespeuren. Weer hetzelfde scenario als ieder jaar : nieuwe uitbaters en nieuwe winkeltjes die het elk op hun manier ook eens proberen.
Deze maand weer heel wat gedaan en meegemaakt. Heb eigenhandig een barbecue gemetst naar de tekening van Ali Baba. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. In voeg meteen een foto in want ik ben er erg fier op.
















Ja, we verwachten Woensdag onze dochter An samen met haar nichtje Niki. Weer eens jeugd in huis en leven in de brouwerij. In September komt An nog eens een keer, maar dan samen met onze Lieve. Begin Oktober is er bezoek aangekondigd van mijn schoonzus + vriendin. Chris zag het torentje lang geleden en zonder enige afwerking – ze zal het wel veranderd vinden !







Op een zondagmorgen kwam onze buurman ons storen tijdens ons ontbijt : “werk aan de winkel” zei hij, en troonde ons mee naar de laadbak van zijn auto. Daar lag aub een vers geschoten wild varken in !





OK, eerst verder ontbijten, maar ik zag mijnen Ali Baba al piekeren over “hoe begin je eraan”. Na een tijdje kwam Jos terug met een vers geslepen slagersmes, en ja, ze begonnen eraan …. Hale en ik namen de taak op ons om te supporteren, want dàt is geen vrouwenwerk. Ik heb er mooie foto’s van, maar … probleem met de aansluiting van de camera op de nieuwe laptop. Alles bij elkaar hebben Jos en Ali Baba met vereende krachten het werkje geklaard gekregen. Ze zijn op weg om volmaakte slagers te worden. Wat je hier niet allemaal moet doen om je kost te verdienen !





Ondertussen zijn de buren zich ook stilaan aan het specialiseren in het houden van “workshops”. Vorig jaar kwam er een groep om te leren vilten. Dit jaar een groep om te schilderen met zand en weer 2 groepen viltsters. De locatie en de accommodatie hiervoor is in alle geval ideaal. Kennen jullie vilt ? Ik stond er vroeger nooit bij stil en kende alleen een “vilten hoed”. De techniek is Oosters (Turkije inbegrepen). Je hebt er ook niet veel materiaal voor nodig en je kan er prachtige dingen mee maken : kussens, vloerkleden, maar ook andere opsmuk. Het materiaal is hier vers bijdehand : wol en olijfzeep – meer heb je niet nodig.

Vorige week zagen we beneden witte en gele tenten oprijzen. Een circus ??? Neen, een groep Nederlanders die hier rescue oefeningen komt doen na natuurrampen zoals een aardbeving. En Jos maar denken dat hij de enige Nederlander in het dorp is !! Nu zijn ze er in groten getale. Hopelijk blijven ze niet te lang ….

Zin in investeren ? Het grote lelijke huis van de kolonel op de heuvel is te koop. Het zicht van daaruit is wel formidabel. Weet nog geen prijs, maar als er interesse is informeer ik wel even. De prijzen van de grond swingen hier de pan uit. De landbezitters van Selimiye verhogen hun prijzen ongelofelijk vermits zoveel buitenlanders en Istanbulianen willen kopen.
Zo, ik denk dat het meeste verteld is en ga wat buiten genieten van het heerlijke weer.
Veel groetjes en tot mails,
Hilde & Ali Baba